Vroedvrouwenopleiding

400 vroedvrouwen opgeleid door Stichting Tamsarya.

In 2008 startte Stichting Tamsarya de eerste vroedvrouwenopleiding voor meisjes afkomstig uit arme milieus uit heel Nepal. De school stond zeer hoog aangeschreven. In 2010 werd de school uitgeroepen tot de beste van het land, in 2011 tot de een-na beste. De opleiding had een voorbeeldfunctie voor heel Nepal!

Na tien jaar werd dit project afgesloten en mogen we uit ons onderzoek (2020) concluderen dat ook de vroedvrouwen zelf een voorbeeldfunctie vervullen. Het zijn hardwerkende vrouwen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel die zes dagen per week werken. De meesten zijn terug gegaan naar hun dorp waar ze groots werk verrichten om vrouwen tijdens de bevalling bij te staan. Niet alleen doen zij bevallingen, maar zij werken ook als ‘blote voeten dokters’. Naast het verlenen van eenvoudige medische hulp aan zieken, geven ze voorlichting aan zwangere vrouwen, doen ze onderzoek, geven vaccinaties en adviezen over geboortebeperking. Het geven van voedingsadviezen gebeurt vaak buiten in de schaduw van een boom. Ze geven emotionele ondersteuning aan families in armoede. Ook staan ze vrouwen en meisjes bij die mentale gezondheidsproblemen hebben. Ze adviseren de regionale overheid bij het maken van beleidsplannen op het gebied van gezondheid.

In Nepal is een hoog percentage aan zelfdoding onder vrouwen. Niet alleen gezondheidsproblemen, maar onder andere ook discriminatie, uithuwelijken en zware arbeid zijn de oorzaak. Maar liefst 21 % van de suïcides betreft meisjes jonger dan 18 jaar.

De vrouwen in de afgelegen dorpen worden gezien en gehoord door de steun van deze vroedvrouwen. In Nepal is het aantal vrouwen dat sterft tijdens de bevalling het hoogste ter wereld. Elk jaar sterven er 5000 tot 6000 moeders in het kraambed. De rijke bovenlaag van de bevolking heeft toegang tot goede geboortezorg. Maar de duizenden vrouwen die wonen in de afgelegen gebieden, moeten goede zorg ontberen. Slechts één op de vijf vrouwen krijgt hulp tijdens de bevalling. De 400 arme meisjes die gedurende tien jaar door Stichting Tamsarya werden opgeleid, liepen zelf grote risico’s, groeiden op in armoede en weten als geen ander hoe het levensperspectief voor veel vrouwen eruit ziet. Sommige van hen stonden klaar om met het vliegtuig naar een Arabisch land te vertrekken om daar als dienstertje voor de rijke Arabieren te gaan werken. Voor het vliegticket, dat ze zelf moeten betalen, moet de familie koeien verkopen of een lening afsluiten. Stichting Tamsarya kon voor een bedrag van 550 euro een vroedvrouw opleiden. Juist omdat ze zelf de armoede van nabij hebben gekend en van het platteland komen, weten zij als geen ander hoe te communiceren met de vrouwen en kunnen zij ‘inlevende hulp’ verlenen.

In 2020 hebben we zoveel mogelijk vroedvrouwen benaderd en van de 400 vroedvrouwen konden we er 244 opsporen.

Enkele vroedvrouwen aan het woord:

 

Anuradha Bhandari

Vroeger werden de meeste meisjes gedwongen te trouwen als ze van de middelbare school kwamen. Ik had het geluk dat ik via deze Stichting de kans kreeg vroedvrouw te worden. Nadat ik de opleiding had afgerond kreeg ik de gelegenheid te werken bij verschillende organisaties in de gezondheidszorg.

Tijdens mijn werk kon ik mensen helpen uit verschillende delen van Nepal en met verschillende achtergronden. Ik was vooral erg blij dat ik vrouwen van het platteland kon helpen, die helemaal niets wisten van gezondheidszorg.

Ik zie gemiddeld veertig patiënten per dag.

In de afgelopen jaren heeft niets me er van weerhouden om mensen van verschillende afkomst te helpen en ik ben heel erg blij dat ik met mijn beroep een verschil kan maken in de maatschappij. Dat motiveert me om door te gaan. Ondertussen wil ik graag de Kumari-organisatie, Mummy Trees en alle docenten bedanken die me hebben geholpen een succesvolle vroedvrouw te worden.

 

Bhaju Maya Mahato

Ik vond het zo’n eer en ben zo trots dat ik de kans heb gekregen om de vroedvrouwenopleiding te volgen, omdat ik heel graag zieke mensen en zwangere vrouwen wil helpen. Ik werk nu negen jaar in de gezondheidszorg en ik ben heel gelukkig in mijn werk en blij dat ik patiënten kan helpen. Ik verzorg patiënten en motiveer ze om beter te worden. Ik onderzoek zwangere vrouwen, help bij de bevalling, en geef ondersteuning en advies na de bevalling, ook over anticonceptie. Per dag zie ik 25-30 patiënten. Ik verleen verschillende soorten zorg aan zo’n 6000 patiënten per jaar.

 

Bindu Sharma

Ik werk nu tien jaar in de gezondheidszorg. Ik ben de Kumari Community ANM Training Centre dankbaar dat ik de kans gekregen heb daar de opleiding te volgen. Ik zorg voor moeders en baby’s, doe onderzoek van moeder en baby voor en na de bevalling, geef advies over anticonceptie en verleen hand- en spandiensten bij noodsituaties. Ik geniet van mijn werk en voel veel voldoening als een patiënt genezen is. Per dag zie ik ongeveer vijftig patiënten.

 

Deepa Paudel

Ik kom uit Lamjung. Als ik niet de gelegenheid had gekregen om de vroedvrouwenopleiding te volgen, had ik nooit kunnen studeren. Nu werk ik in Lamjung, waar ik geboren ben. Ik ben er trots op dat ik vroedvrouw ben en dat ik vrouwen kan ondersteunen voor, tijdens en na de geboorte van hun kind. Daarnaast zorg ik voor emotionele ondersteuning van de vrouwen en hun partners, geef ik gezondheidsvoorlichting en advies over anticonceptiemiddelen. Ik doe de vaccinaties. In de gezondheidszorg is een invoelende houding belangrijk, het is dankbaar werk. Ik zie 32-40 patiënten per dag.  Ik hoop dat ik nog lang in deze sector kan werken.

Sectoren waarin de vroedvrouwen werken

Hier werken 244 van de 400 vroedvrouwen

 

In Nepal is het aantal vrouwen dat sterft tijdens de bevalling het hoogste ter wereld. Elk jaar sterven er 5000 tot 6000 moeders in het kraambed.

 

Vroedvrouwen
Vroedvrouwen

Vroedvrouwenopleiding

Training om baarmoederhalskanker op te sporen en te genezen. Achttien gediplomeerde vroedvrouwen ontvingen een certificaat van NNTCR en mogen nu zelfstandig vrouwen screenen, behandelen en voorlichting geven.

Het kippenhok. De vroedvrouwenschool.
Op de plek waar nu de vroedvrouwenschool staat (zie foto hieronder), stond eerst dit kippenhok.
De vroedvrouwenschool waar 400 arme meisjes werden opgeleid.

Zes meisjes van de vroedvrouwenopleiding vertellen

Chhama Shrestha
Chhama Shrestha

Chhama Shrestha – Ik ben 17 jaar oud en kom uit Arghaakhanchhi. Het is een dag reizen om naar huis te gaan. Mijn vader is boer en heeft vijf klassen lagere school gevolgd. Mijn moeder is huisvrouw en is nooit naar school geweest en kan niet lezen en schrijven. Ik wil een goede vroedvrouw worden en natuurlijk ga ik terug naar mijn dorp om de arme mensen te helpen, dat wil ik als sinds mijn kindertijd. In mijn dorp zijn geen medische voorzieningen en er is ook geen enkele vroedvrouw. In mijn dorp woont iemand die wist van deze school en zo kwam ik gelukkig hier. De situatie voor vrouwen in Nepal is erbarmelijk. Geen hulp tijdens zwangerschap en ook niet als er problemen zijn tijdens de bevalling. Vrouwen worden nog steeds gedomineerd door mannen. Als ik straks terug ben in mijn dorp zal ik niet alleen vrouwen voorlichten en helpen tijdens de bevalling maar zal ik ook proberen de gelijkwaardigheid in mijn dorp te bevorderen.

Damanti Aslami
Damanti Aslami

Damanti Aslami – Ik ben 20 jaar oud en woon in het bergdorp Bobok. In de winter als de wegen open zijn ga ik met de jeep en dat duurt drie uur. In de regentijd moet ik zeven uur lopen. Mijn vader is boer en heeft één jaar op de lagere school gezeten. Mijn moeder is boerin en is nooit naar school geweest. We zijn arm en leven van de productie van gember. Als ik niet was toegelaten dan was ik waarschijnlijk huisvrouw geworden, want mijn ouders hebben geen geld om een vervolgopleiding voor mij te betalen. Als ik klaar ben met mijn opleiding wil ik de arme mensen in Bobok en omliggende dorpen helpen met gezondheidsproblemen en bevallingen. Er zijn geen gezondheidsvoorzieningen in de bergen en de vrouwen die veel problemen hebben kunnen nergens naar toe. De kennis ontbreekt en ook het benodigde geld. Hoe kunnen wij vooruit komen in een dergelijke situatie? Ik ben de donateurs dankbaar voor deze kans.

Saraswoti Magar
Saraswoti Magar

Saraswoti Magar – Ik ben 18 jaar oud en woon in Makar, district Nawal Parasi. Het is anderhalf uur lopen om thuis te komen. Mijn vader overleed toen ik drie jaar oud was. Mijn moeder is nooit naar school geweest. Ze heeft twee geiten en een buffel en omdat we geen land hebben maakt ze rakshi, de lokale alcohol. Ik was van plan om als gastarbeider naar de Arabische landen te gaan omdat ik geen kans zag om verder te leren. Gelukkig werd ik toegelaten op deze school en dat was een gouden kans. Sinds mijn kindertijd wil ik al in de gezondheidszorg werken. Na mijn opleiding wil ik vrouwen en arme mensen in mijn dorp helpen. De vrouwen zijn nog steeds achtergesteld in Nepal. Ik ben zo blij dat ik deze gouden kans om vroedvrouw te worden heb gekregen.

Tulasa Pun Magar
Tulasa Pun Magar

Tulasa Pun Magar – Ik ben 15 jaar en kom uit Rukum in het westen van Nepal. De reis naar huis is twee dagen met de bus en daarna twee uur lopen. Mijn vader heeft de lagere school afgemaakt en is boer. Mijn moeder is nooit naar school geweest. Het was mijn wens sinds ik klein was om gezondheidswerker te worden, maar ik dacht dat het nooit zou kunnen omdat we te arm zijn. Er stond een advertentie in de krant over deze school speciaal voor arme meisjes. Toen iemand mij dat vertelde heb ik meteen gereageerd. Ik wil een goede vroedvrouw worden in afgelegen gebieden. Vrouwen in Nepal leven met zo veel problemen, er is geen onderwijs en er zijn geen gezondheidsvoorzieningen. Men denkt dat je in vrouwen niet hoeft te investeren omdat ze toch trouwen en deel gaan uitmaken van de familie van hun man. Dat is onze traditie. Ik kan niet zeggen hoe blij ik ben met deze kans en wil iedereen die mij helpt bedanken.

Urmila Mahato – Ik ben 19 jaar oud en woon in Taru. Toen ik klein was overleed mijn moeder. Mijn vader hertrouwde, maar omdat we arm waren, moest ik op 9-jarige leeftijd bij andere mensen gaan werken. Ik stond om vijf uur op, maakte het eten klaar voor de familie en het huis schoon. Daarna mocht ik naar school. Als ik terugkwam van school moest ik weer werken. Ik kreeg eten en een slaapplaats bij deze familie. Ik ben héél dankbaar dat ik deze opleiding voor vroedvrouw mag volgen, anders had ik mijn hele leven in andermans huizen moeten werken.

Bijaya – Ik ben 16 jaar oud. Mijn ouders zijn boer en kunnen allebei niet lezen en schrijven. Als ik klaar ben met mijn studie ga ik de mensen in mijn district helpen. Dat ik deze opleiding kan volgen is een gouden kans. Zonder steun van de donors was ik nooit vroedvrouw geworden en had ik op het land moeten werken.

Drie vroedvrouwen in het veldwerk

Deepa Rai
Deepa Rai

Deepa is 21 jaar oud. Ze behaalde 98 % van haar studiepunten en slaagde als beste leerling/vroedvrouw van heel Nepal.

“Sinds een jaar werk ik in een gezondheidspost van de overheid in het Baglung-district. Omdat mijn vader overleed toen ik nog klein was kon ik niet meer verder leren, omdat we thuis geen geld hadden. Ik werk in een district met verschillende bevolkingsgroepen en heb samen met andere stafleden van de post de verantwoordelijkheid voor 2000 families. De mensen wonen soms drie uur lopen van de gezondheidspost. Ik heb een grote verantwoordelijkheid en ben van plan om mijn leven lang dit werk te blijven doen, ook als ik oud ben. Ik verdien 10.000 roepies (= ongeveer € 100) per maand en de overheid heeft mij nu een gratis cursus aangeboden. Met mijn inkomsten kan ik mijn hele familie ondersteunen en de hele familie is erg trots op mij. Door mijn opleiding heb ik de armoede waar mijn familie onder leed, doorbroken en met dit werk kan ik tot op hoge ouderdom mensen helpen die in nood verkeren. De kans die ik kreeg via de Kumari-foundation was een gouden kans voor mij.”

Sukmaya Twee van haar klasgenoten werken in hetzelfde ziekenhuis. De reactie van de directeur over de drie vroedvrouwen:

“Keurig gedrag, beleefd, betrouwbaar, werken hard, kunnen oplossingsgericht denken, zijn niet verwaand, eenvoudig, ze gaan goed met mensen om, ze kunnen meer en zijn overal inzetbaar, leergierig . Ik wil alleen nog vroedvrouwen aannemen van de Kumari-foundation, omdat ze alles kunnen en in huis hebben wat nodig is.”

Sukmaya
Sukmaya

Man Kumari Chaudhary

“Van de 60 sollicitanten kreeg ik deze baan in een gezondheidskliniek van de overheid, waar alleen Tharu’s wonen. Het is afgelegen en toch dichtbevolkt. Er komen gemiddeld 35 mensen per dag naar de kliniek. Binnenkort bouwt de overheid een extra ruimte voor bevallingen. Ik ben blij dat ik veel mensen kan helpen en dat ik op deze wijze een bijdrage kan leveren aan de gezondheidszorg. Met deze baan kan ik ook mijn familie financieel steunen”.

Man Kumari Chaudhary
Man Kumari Chaudhary

Zie ook andere gezondheidszorgprojecten